W 1944 roku Mathilde, młoda Alzatka, zakochuje się w Aminie Belhaddu, Marokańczyku walczącym we francuskiej armii. Po wojnie para osiedla się w Meknesie, kolonialnym mieście garnizonowym w Maroku. Amin prĂłbuje uprawiać kamienistą i jałową ziemię, natomiast Mathilde szybko zaczyna czuć, że dusi się w panującej tu surowej atmosferze. Samotna w położonym na odludziu gospodarstwie, z dwĂłjką dzieci, cierpi z powodu braku pieniędzy i nieufności, ktĂłrą wzbudza jako cudzoziemka. Czy ciężka praca jej i męża przyniesie owoce? Dziesięć lat opisanych w powieści, to także okres nieuchronnego wzrostu napięć i przemocy, ktĂłre w 1956 roku doprowadzą do uzyskania niepodległości przez ten francuski protektorat.